عوارض هرسپتین

تراستوزوماب یک داروی متمرکز سرطان است که با آسیب قلبی ارتباط داده شده است.

با این حال، برخی از بیماران علاوه بر تراستوزوماب، از قبل یا به طور همزمان شیمی درمانی با پایه آنتراسایکلین نیز دریافت می کردند. بروز آسیب قلبی در گروهی از این افراد که لیزینوپریل یا کارودیلول نیز مصرف می کردند به نصف کاهش یافت. لیزینوپریل و کارودیلول به ترتیب از دسته دارو های مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین و بتا بلاکر ها می باشند.

مایا گولین – پزشک، پروفسور پزشکی در زمینه بیماری های قلبی دانشگاه کنتاکی و نویسنده اول این مطالعه – می گوید:

یافته های ما نشان می دهند هیچکدام از دارو های کارودیلول و لیزینوپریل، تفاوتی در شرایط نی که تحت یک دوره استاندارد درمان با تراستوزوماب قرار دارند ایجاد نمی کنند. با این حال، این دارو ها در افراد دارای سابقه درمان با آنتراسایکلین می توانند از قلب محافظت کرده و مصرف آن ها باید در نظر گرفته شود.

عوارض داروی هرسپتین

داروی هرسپتین می تواند سبب ایجاد عوارض جانبی از جمله موارد زیر شود:

فشار خون بالا

درد کمر یا مفصل

گر گرفتگی

سر درد

اسهال

این مطالعه در حال افزایش آگاهی درباره این موضوع است که برخی درمان های سرطان می توانند با نارسایی یا دیگر مشکلات قلبی در ارتباط باشند.

در حالی که مطالعات کوچک تر بر کارآمدی این دارو های قلبی رایج در محافظت از مسمومیت قلبی ناشی از داروی آنتراسایکلین تحقیق کرده اند، این آزمایش یکی از اولین و بزرگترین تحقیقاتی است که توانایی یا عدم توانایی این دارو ها در جلوگیری از بروز مشکلات قلبی ناشی از تراستوزوماب و جلوگیری از نیاز قطع یک درمان احتمالی زندگی بخش را ارزیابی می کند.

گولین بیان می کند: ما مایل به دانستن تاثیر گذاری یا عدم تاثیر گذاری اثرات جلوگیری کننده قلبی این دارو ها بر داروی تراستوزوماب بودیم.

تراستوزوماب (هرسپتین) به عنوان یک درمان موفقیت آمیز برای سرطان HER2 مثبت تحسین شده است.

سرطان و نارسایی قلبی

این نوع سرطان یکی از تهاجمی ترین انواع سرطان است. با این حال، گولین بیان دارد که برخی مطالعات نشان داده اند حداکثر تا ۱ نفر از هر ۴ زنی که این درمان را دریافت کرده است مشکلاتی از جمله علائم حمله قلبی را تجربه کرده است.

نارسایی قلبی ، بیماری است که در آن قلب ضعیف شده و نمی تواند جهت پاسخگویی به نیاز های بدن مقدار خون کافی را پمپاژ کند. این وضعیت به دستورالعمل های بالینی شدیدتری منجر شده که اظهار دارند زن مبتلا باید قبل از شروع مصرف داروی تراستوزوماب از طریق اکوکاردیوگرام یا دیگر روش های تصویر برداری غربالگری شده و نسبت پمپاژ خون به میزان خون رسانی قلب وی ارزیابی شود. .

میزان کاهش خون رسانی، حجمی از خون است که با هر ضربان قلب از بطن چپ، مهم ترین حفره تپنده قلب، خارج می شود. در صورتی که این مقدار کمتر از ۵۰ درصد (حد پایین بازه عادی) باشد، این افراد واجد شرایط مصرف داروی تراستوزوماب بر اساس استاندارد های عملی رایج نیستند.

او می گوید: شرایط بسیار دشواری است زیرا در حالی که مایل به آسیب دیدن قلب نیستیم، از طرف دیگر نیز نمی خواهیم از احتمال درمان یک سرطان جلوگیری کنیم. به دلیل وجود این فرایند غربالگری اولیه، ما از تجویز برخی از این دارو های زندگی بخش بالقوه امتناع می کنیم.

گولین توضیح می دهد، در حالی که شیمی درمانی آنتراسایکلین می تواند اثراتی طولانی مدت و آسیبی احتمالا غیر قابل برگشت به عضله قلب وارد کند، درمان با تراستوزوماب با کاهشی خفیف تر و اغلب موقتی در عملکرد قلب ارتباط داده شده است. اطلاعات ما تایید می کنند که آنتراسایکلین ها دارو هایی تهاجمی بوده و نسبت به تراستوزوماب آسیب بسیار بیشتری به عضله قلب می رسانند.

او همچنین اضافه می کند که این آسیب می تواند در اثر مصرف قبلی این نوع شیمی درمانی ایجاد شده باشد. بنابراین، با اینکه کسر تخلیه بیمار عادی بوده و اجازه شروع مصرف تراستوزوماب را به آن ها می دهد اما امکان دارد قلب آن ها از قبل آسیب دیده باشد.

دکتر آرزو خسروی

 متخصص قلب و عروق و فوق تخصص اکوکاردیوگرافی