در مراحل اولیه بیماری های کلیوی، فرد ممکن است متوجه علامت خاصی در خود نشود. به همین دلیل یک آزمایش ادرار به منظور مشخص کردن پروتئین در ادرار اامی است که نشانه های اولیه بیماری های کلیوی را نشان دهد.
علاوه بر پروتئینوری، علایم بیماری های کلیوی می تواند شامل موارد زیر باشد:
ادرار کف مانند یا کفدار
تکرر ادرار
تنگی نفس
خستگی
تورم در دست ها، پاها و صورت
پوست خشک
مشکل در خواب
وجود مزه آهن در دهان
که های مکرر
تهوع و استفراغ
مشکل در تمرکز
اگر فرد باردار است، پروتئین در ادرار، می تواند نشانه ی بیماری پره اکلامپسی باشد، بیماری خطرناکی که موجب فشار خون بالا شده و منجر به بستری در بیمارستان می شود. علائم دیگر این بیماری شامل سردرد، تغییرات بینایی، درد شکم، تهوع، کاهش ادرار و تنگی نفس می باشد.
آزمایش دفع پروتئین چیست ؟
آزمایش وجود پروتئین در ادرار به طور معمول به وسیله تستی به نام آنالیز ادرار انجام می گیرد. این تست می تواند سطوح پروتئین در ادرار را اندازه گیری کند. اگر در آنالیز ادراری پروتئین یافت شود، آزمایشات دیگری برای تشخیص بیماری کلیوی درخواست می شود.
توجه: دفع ۱۵۰ میلی گرم پروتئین در ادرار ۲۴ ساعته طبیعی بوده و مقادیر بالاتر از آن غیر طبیعی محسوب می شود.
همچنین آزمایش خون برای اندازه گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) درخواست می شود که نشان دهنده این است که به چه میزان کلیه ها مواد دفعی را به درون ادرار فیلتر می کنند.
تست های بیشتر شامل سونوگرافی، CT اسکن یا بیوپسی (نمونه برداری) از کلیه می باشد. زمانی که ادرار جهت وجود پروتئین آزمایش می شود، مقدار آلبومین و کراتینین (که یک آمینواسید در ادرار است) سنجیده می شود. مقادیر بیش از ۳۰ میلیگرم بر گرم از نسبت آلبومین به کراتینین برای بیش از دو مرتبه در طول دوره ۳ ماهه نشان دهنده یک بیماری کلیوی است.
به دفع پروتئین با مقادیر اندک تر در ادرار ، میکرو آلبومینوری می گویند. افراد دیابتی سالیانه یک یا دو مرتبه جهت وجود میکروآلبومینوری آزمایش شده که اگر مثبت باشد، نشان دهنده نشانه های اولیه صدمه به کلیه ها به وسیله دیابت است.
ممکن است میکرو آلبومینوری در نتیجه بیماری های قلبی خطرناک ، فشارخون بالا و ه های خونی ایجاد شود. در نتیجه در صورت مثبت شدن مقادیر غیر طبیعی پروتئین در ادرار، آزمایشات اندازه گیری کننده سطوح کلسترول، قندخون و فشارخون به جهت یافتن بیماری های محتمل همراه انجام می گیرد.
لازم به توضیح است که پروتئین های درون عروق مسئول حفظ فشار اسمزی درون عروق می باشند بنابراین در صورت دفع پروتئین و کاهش فشار اسمزی داخل عروقی، نشت مایع به درون فضای میان بافتی صورت گرفته که این امر منجر به ایجاد ادم (ورم) در بافت های شل بدن (پف زیر چشم ها) و ادم اندام تحتانی بدن می شود.
درمان دفع پروتئین کلیه
درمان پروتئینوری شامل درمان دارویی و تغییرات در تغذیه و شیوه زندگی می باشد. درمان پروتئینوری براساس بیماری های همراه با پروتئینوری متغیر است. دیابت و فشارخون بالا مهمترین عوامل بیماری های کلیوی هستند. اگر فردی دچار بیماری های فوق باشد، باید توصیه های زیر را جدی بگیرد:
در دیابتی ها، کنترل قندخون، مصرف منظم داروها، تغذیه سالم و ورزش کردن می تواند از پیشرفت به سمت بیماری کلیوی جلوگیری نماید.
در افرادی که فشارخون بالا دارند، اصلاح الگوی تغدیه ای و شیوه زندگی همانند مصرف منظم داروها اثربخش است. در بیمارانی که فشار خون بالا به همراه پروتئینوری دارند، توصیه به حفظ فشارخون در مقادیری کمتر از ۱۳۰/۸۰ میلی متر جیوه می شود. اگر بیماری دچار آسیب دائمی به کلیه ها شود، نیاز به دیالیز منظم و یا پیوند کلیه دارد.
دکتر شهریار ناطق
متخصص و جراح کلیه
درباره این سایت